امروزه دارایی های ذهنی و دانش افراد همپایه سایر دارایی های فیزیکی و مالی سازمان دارای اهمیت می باشند. سازمان هایی که به اهمیت دانش پی پرده اند سعی در مدیریت بهینه آن دارند، تا در فرایندهای خود به نحوی اثربخش از این سرمایه کلیدی استفاده کنند
مدیریت دانش، مدیریت دانایی یا مدیریت اندوخته‌های علمی(به انگلیسی: Knowledge management – KM) به معنای در دسترس قرار دادن نظام‌مند اطلاعات و اندوخته‌های علمی است، به گونه‌ای که به هنگام نیاز در اختیار افرادی که نیازمند آنها هستند، قرار گیرند تا آنها بتوانند کار روزمره خود را با بازدهی بیشتر و موثرتر انجام دهند. مدیریت دانش شامل مجموعه اثی از استراتژی ها و راهکار ها برای شناسایی، ایجاد، نمایندگی، پخش وتطبیق بینش ها و تجارب در سازمان می باشد.
برنامه اجرایی مدیریت اندوخته‌های علمی بر این دو جزء اصلی بنا می‌شود:
۱- فرآیندهایی که این اندوخته‌ها را مدیریت می‌کنند،
۲- ابزار و تمهیداتی که دسترسی به این سرمایه‌های علمی را آسان می‌کنند.
مدیریت دانش نیاز به در نظر گرفتن سه عنصر مرتبط با هم، افراد، فرآیندها وفن آوری دارد.بیشتر فعالیتهای موجود که بر روی افراد یا فن آوری متمرکز شده است،اغلب به حذف(درنظر نگرفتن) دو عنصر دیگر می انجامد. با این حال، بدون فکرکردن در مورد
فرآیند- روش کارکنان ،سازمانها و فن آوری انجام فعالیت ها
هرگونه پیاده سازی از یک طرح مدیریت دانش در بهترین حالت خطرناک است و در بدترین حالت محکوم به شکست است

با این روی کرد بنیاد خیریه آلاء در چارت سازمانی خود مدیریت دانش را به عنوان یک مدیریت تشکیل داده است
این مدیریت شامل ۱- واحد نرم افزار ۲- واحد زیر ساخت ۳- واحد مدیریت دانش و مرکز اسناد می باشد